senin artık nefes almıyo olman çok saçma Tolga, çok saçma !

dünden beri sebepsiz içim sıkılıyo. neye olduğunu anlamlandırmaya çalıştığım bir sürü parametreyle çebelleştim, içim içimi, yedi. ne yediğimden içtiğimden anladım ne uzun zamandır görmediğim arkadaşımla sohbetimden, ne güldüğümden... 

sahne hazırlıkları sırasında goygoydayken öylesine aklına gelse birden ve sorsan sevmediğin ay var mı ki senin? sen hep neşelisin, hepsinde de ayrı keyiflisindir desen bana... aaaa o işler öyle olmuyo, sen öyle san diyip olmaz mı olum, net kasım diye cevap veririm sana. hiç düşünmeden, tekte. kasım çok ayrılık estiriyo, sevmiyorum. 

en sevdiğim kim gittiyse hep kasımda gitti benim... en sevdiğim, en doyamadığım, en tanışamadığım, en fazla zaman geçiremediğim kim var kim yoksa amına kodumun kasımında gitti. aha şimdi de sen... kasım sadece bana mı yoksa herkese mi fazla geliyor? ama yalnızca benim gidenlerimi saysam bile amına koduğumun kasımı bu dünyaya fazlalık çıkar. bir yıl sırf gidenlerden sebep 12 ay olmasın. 11 ay olsun ne çıkar? gül gibi yaşar gideriz be Tolga. turneleri koyma kasıma... kasım off olsun. kasım kaldırılsın tedavülden. kronolojik sırasında bile meymenet yok! baksana... Atatürk, Suat Taşer, Sevgi Soysal, Melih Cevdet Anday, ananem, Miki, Balık, babannem, sen.      

oysa Miki Mouse'un ilk gösterimiyle anabilirdik kasımı tüm çocukluğumuza sarılıp... ya da ne biliyim iyi ki doğmuş İdil Biret diyebilirdik biraz da san'aaaaaat diyip belki şaraplarımızı yudumladığımız daha fazla zaman geçirebilseydik eğer... fonda Elfida çalarken Haluk Levent de ne adam ama ya diyebilirdik!

ama... diyemedik. kasım ağzına kadar doldu taştı, bi kontenjan varsa bitti artık şimdi sen jübileyi yapınca. istanbul'a gel gel yaparsın sen dedin. ben geldim, sen gittin olum var mı böyle bi gitmek? saçmalama! benim aklım bunu nasıl alsın şimdi? çok adaletsiz be Tolga! allah günah yazmasın -ya da yazarsa yazsın, günahı boynuma- ama dışarda onca döl israfı varken neden senin gidenlerden olduğunla ilgili bir kaç düzine lafım var ona. 

bu camiada gördüğüm en gerçek, iyi niyetli ve dobra insanlar içinde ilk 5 isimden biriydin. en çok nezaketin şaşırtmıştı beni. zaten sonra sana şaşırmamayı öğrenmiştim kısacık geçirdiğimiz zaman aralığında. 

İzmir turnelerini nasıl bi başka seviyoduysan İzmir de senli şeyleri öyle bi sold out seviyodu işte... aylarca uyuyup uyansam ve böyle bi haber öğrenmemeye uyansam istiyorum... beni kıvrandıran düne razıyım ama bugüne değilim işte...  

Atatürk'ü anlatırken ki gözünde oluşan ışık seni aydınlatsın. nurlar içinde uyu be Tolga. sonsuz uykun Kordon havalı, İzmir manzaralı olsun.    

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

seninle biz.

kaç meridyen daha ötede doğunca mutlu olunur? ya da insan kaç meridyen beride olduğunda mutsuz coğrafyanın tam ortasında kendini bulur? hangi pusula senin kalbimdeki koordinatını tutturur ben ne ekinokslar görebileceğimizi bu denli merak ediyoken? dahası...bi karo parçasında da nasıl huzurlu bi dünya kurulabilir biliyoken..? ben, kimsenin döngüsünde olmak istemiyorum. ben, benim olanlarla ve olacaklarla akmak istiyorum okyanuslarca. her şeyi sevmek istediğim gibi sevmek istiyorum! ve sen, bu vahşi isteğime çok dahilsin sevgilim. ben...seni severken...bana parmak ucun dokunsa ürperen irkilen, yazdan kalma, belli belirsiz sarımtrak tüylerimin arasından, bacaklarımdan birbirimize akalım istiyorum! çoğalalımmm, yayılalım istiyorum.  ben, bakışlarımızdan çıkan umut kabarcıkları evrende muson yağmurları gibi yağsın istiyorum tüm umutsuzlukların, tüm umutsuz olanların başından aşağı. ben...seninle olalım istiyorum, olmak istiyorum sevdiğim. ham olalım, saf olalım. olup olup dolalım istiyo...
Devamı

bi kitapta şöyle diyordu: "korkaklar bin kere ölür, cesurlar bir kere." sen... yine de ölme.

benim için neyin iyi olacağına karar verip gittin. bense biraz daha didişelim istiyodum. zaten dün gece sen de öyle söylemiştin. "söv, kus, bağır, çağır istediğin kadar" diye. e ben de ona güvenmiştim. didişmek isterken bi anda... nereye gittin? niye böyle oldu ki? gerçekten gittin mi?  beynimin içinde bunlar dönüp dururken kendimi patlıcana verdim. ikimizin de hastası olduğu bişey neticede. umarım sana duyduğum hıncı, özlemi, öfkeyi, sevgiyi ve duyduğum ama adını koyamadığım bilimum hissi patlıcanlardan çıkarıp dünyadaki sera, bağ bahçe, stok falan ne varsa tüketmem. zira bu diğer tüm patlıcan severlerin sonu olur. köz patlıcan salatasız bi dünya düşünülemez neticede. ve ben, şu ahir ömrümde kimsenin üzüntüsüne sebep olmak istemem.  her yazışmamızda tammm dibe çökecekken kum tanelerimi havalandırıyosun. suyu berraklaştırmaya çalıştığım süreçte daha çok bulandı. anlamıyosun. sadece kendim için değil. bunu senin için de istemiştim oysa. hoyratça ille şimdi de şimdi diye tuttur...
Devamı

ilkelerim var ve beni satın alamayacaklar anne. sen bile...

kuralsızlıklardan, düzensizliklerden korkuyosun. kurallara uyulmadığında ne yaşadın, ne gördün acaba? sevilmeyeceğini düşünüyo olabilir misin mesela? kalkıp da adımı kural koyarken...en büyük sınavını vereceğin hiç aklına gelir miydi? kuraldan, ilkesiz kalmaktan, benden, bensiz kalmaktan korkuyosun. ve aslında tam da korkunu yaşıyosun... korkundan bana yaklaşmaktan çekinmiş, mesafeli durmuşsun hayatın boyunca. hiçbi zaman bana kendi hikayeni dürüstçe anlatmayıp ama benim anlatmamı hep beklemişsin, hatta anlatmadığımda da didikleyip kendi yöntemlerinle bişeyler öğrenmeye çalıştığın aşikar...  kendini gerçekten hiç açmamış ve bana da açtırmamışsın. bir kez olsun birlikte başbaşa sinemaya gidip film çıkışı filmi konuşmamış, date gibi özenerek yemeğe çıkmamış, birlikte keyifle gezip alışveriş yapmamış bi anne kızız biz. ben bi kural olmuş kimi zaman uygulanmış kalın yaldızlı çerçevelerle "en önemli makamların" masalarının, koltuklarının hemen arkasına asılacağım sanmıştım Atatürk...
Devamı