seninle biz.

kaç meridyen daha ötede doğunca mutlu olunur? ya da insan kaç meridyen beride olduğunda mutsuz coğrafyanın tam ortasında kendini bulur? hangi pusula senin kalbimdeki koordinatını tutturur ben ne ekinokslar görebileceğimizi bu denli merak ediyoken? dahası...bi karo parçasında da nasıl huzurlu bi dünya kurulabilir biliyoken..?

ben, kimsenin döngüsünde olmak istemiyorum. ben, benim olanlarla ve olacaklarla akmak istiyorum okyanuslarca. her şeyi sevmek istediğim gibi sevmek istiyorum! ve sen, bu vahşi isteğime çok dahilsin sevgilim.

ben...seni severken...bana parmak ucun dokunsa ürperen irkilen, yazdan kalma, belli belirsiz sarımtrak tüylerimin arasından, bacaklarımdan birbirimize akalım istiyorum! çoğalalımmm, yayılalım istiyorum. 

ben, bakışlarımızdan çıkan umut kabarcıkları evrende muson yağmurları gibi yağsın istiyorum tüm umutsuzlukların, tüm umutsuz olanların başından aşağı. ben...seninle olalım istiyorum, olmak istiyorum sevdiğim. ham olalım, saf olalım. olup olup dolalım istiyorum...birbirimize taşalım! 

Ahhh benim canımın içi...aptal sevgilim. sana, içimde olmayı vadediyorum.

düşle! 

benim içimdesin. seni ÇOK seviyorum! 

benim içimdesin...

gökyüzünü hissedebilir misin? mavinin hissini verebilir miyiz anımıza ve geri kalan, ileriye akan her tonuyla? ya da denizi içimdeyken, yani ben seni uçsuz bucaksız severken de hissedebilir misin? benimle? ya da denizi? ya da gökleri? ya beni..? beni sevebilir misin maviyi sevdiğin gibi? onun peşine kendini her seferinde ömürlük adayışların gibi..? 

eğer hissedersen... ben sana söyliyim; 'olur bu iş, oldu bu iş' bil sevgilim :) 

sennn ve bennn çünkü sevgilim, 

sennnn ve bennn

yaniiiii ikimizzzz

ayaklarımızın yerden kesilmesinin ferahlığına, süzülmenin, akmanın akışına, denizde sırt üstü yatmanın huzuruna ÇOK layığız sevgilim! 

sen... ve ben sevgilim... bu dünyadaki tüm olup bitene bi tohum ekip serpiltebilecek kadar maviyi ve kendimizi çok sevebiliriz. 

sen ve ben... ektiğimiz tohumun çiçeğinden reçelleri yağlı ekmeğimizin üstüne süreriz. ben işaret parmağımla yakalarım dudağının kenarından yerçekimine karşı koyamayan tadını, sen hayal edersin dilinle sıyırdığın çeneme bulaşmış olanını... lezzetlerin hepsine tanıklık edebiliriz sevgilim ! kendi yarattığımız dünya mutfağımızın tadına bakabiliriz! bi dünya kurup çocuklara veririz.

sen ve ben sevgilim...

yaniiiii ikimiz...

benim, dünyaya olan ümidimi arttırıyoruz sevgilim. 

artıyoruz... 

biz,

 seninle, 

  sevdikçe, 

   seviştikçe, 

    artıyoruz

     sevgilim ♡


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi kitapta şöyle diyordu: "korkaklar bin kere ölür, cesurlar bir kere." sen... yine de ölme.

benim için neyin iyi olacağına karar verip gittin. bense biraz daha didişelim istiyodum. zaten dün gece sen de öyle söylemiştin. "söv, kus, bağır, çağır istediğin kadar" diye. e ben de ona güvenmiştim. didişmek isterken bi anda... nereye gittin? niye böyle oldu ki? gerçekten gittin mi?  beynimin içinde bunlar dönüp dururken kendimi patlıcana verdim. ikimizin de hastası olduğu bişey neticede. umarım sana duyduğum hıncı, özlemi, öfkeyi, sevgiyi ve duyduğum ama adını koyamadığım bilimum hissi patlıcanlardan çıkarıp dünyadaki sera, bağ bahçe, stok falan ne varsa tüketmem. zira bu diğer tüm patlıcan severlerin sonu olur. köz patlıcan salatasız bi dünya düşünülemez neticede. ve ben, şu ahir ömrümde kimsenin üzüntüsüne sebep olmak istemem.  her yazışmamızda tammm dibe çökecekken kum tanelerimi havalandırıyosun. suyu berraklaştırmaya çalıştığım süreçte daha çok bulandı. anlamıyosun. sadece kendim için değil. bunu senin için de istemiştim oysa. hoyratça ille şimdi de şimdi diye tuttur...
Devamı

ilkelerim var ve beni satın alamayacaklar anne. sen bile...

kuralsızlıklardan, düzensizliklerden korkuyosun. kurallara uyulmadığında ne yaşadın, ne gördün acaba? sevilmeyeceğini düşünüyo olabilir misin mesela? kalkıp da adımı kural koyarken...en büyük sınavını vereceğin hiç aklına gelir miydi? kuraldan, ilkesiz kalmaktan, benden, bensiz kalmaktan korkuyosun. ve aslında tam da korkunu yaşıyosun... korkundan bana yaklaşmaktan çekinmiş, mesafeli durmuşsun hayatın boyunca. hiçbi zaman bana kendi hikayeni dürüstçe anlatmayıp ama benim anlatmamı hep beklemişsin, hatta anlatmadığımda da didikleyip kendi yöntemlerinle bişeyler öğrenmeye çalıştığın aşikar...  kendini gerçekten hiç açmamış ve bana da açtırmamışsın. bir kez olsun birlikte başbaşa sinemaya gidip film çıkışı filmi konuşmamış, date gibi özenerek yemeğe çıkmamış, birlikte keyifle gezip alışveriş yapmamış bi anne kızız biz. ben bi kural olmuş kimi zaman uygulanmış kalın yaldızlı çerçevelerle "en önemli makamların" masalarının, koltuklarının hemen arkasına asılacağım sanmıştım Atatürk...
Devamı