gidişler kutlanmaz annecim. hoşgeldin. bana kalırsa iyi ki geldin.

geçen sene bu saatlerde ya da biraz öncesinde ya da biraz sonrasında sancıları tuttu annenin kızım.

elim böğrümde güzel haberler bekliyodum hep annenden, dedenden. hepinizin sorunsuz gelebilmesi için savurdum niyetlerimi, meditasyonlarımı gözyüzüne. elim...hep böğrümde. setteyken beklenen haberi aldım neyse ki. hepiniz nurtopu gibiydiniz Miki. öyle topaçtınız ki... 

demin, doğum günü mumlarınızı yaktım. biliyorum. hoş, zaten beni görüyosun. sana kavuşmak için yaşadığımı görüyosun. bana ne, napıyım... bazı dokunuşların izi geçmez işte. geçmesin ! hem de hiç geçmesin ! nolursun ! sen, herşeyin her saniyesine değerdin Miki. herşeyin en iyisine, en keyiflisine... en, en ödül mamalısına ya ne diyim...

olan, biten, olacak olan, kalan, giden herkes ve herşey sayende...seni çok! seviyorum. kavuşuncaya dek ve kavuştay sonrası bile...

nereye gitceğimizi, nereden geldiğimizi hep sen belirlerdin ya Miki, şimdi sen olmayınca benim yollarım yok. bencilce "ne gerek vardı gitmene ya" diye yükseliyim mi. sanki ne kadar hacim kaplıyordun ki yeryüzünde? ağırlığının var denecek kadar olduğunu seni hareketsiz kucağıma verdikleri anda idrak ettim. anca...

of Miki...

böyle gidişler kutlanmaz annecim. sen bana hoşgeldin. bana kalırsa iyi ki geldin. ve yine bana kalırsa keşke hiç gitmeseydin... ben... ben, Miki...dedikleri gibiyim. 

kaç yaşındayım bilmiyorum, 

karşıma çıktığın gün doğdum işte. 

gerisini sen hesapla, mevzu çok derin.

ve yaşım,

seni yaşadığım kadardır benim. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ilkelerim var ve beni satın alamayacaklar anne. sen bile...

kuralsızlıklardan, düzensizliklerden korkuyosun. kurallara uyulmadığında ne yaşadın, ne gördün acaba? sevilmeyeceğini düşünüyo olabilir misin mesela? kalkıp da adımı kural koyarken...en büyük sınavını vereceğin hiç aklına gelir miydi? kuraldan, ilkesiz kalmaktan, benden, bensiz kalmaktan korkuyosun. ve aslında tam da korkunu yaşıyosun... korkundan bana yaklaşmaktan çekinmiş, mesafeli durmuşsun hayatın boyunca. hiçbi zaman bana kendi hikayeni dürüstçe anlatmayıp ama benim anlatmamı hep beklemişsin, hatta anlatmadığımda da didikleyip kendi yöntemlerinle bişeyler öğrenmeye çalıştığın aşikar...  kendini gerçekten hiç açmamış ve bana da açtırmamışsın. bir kez olsun birlikte başbaşa sinemaya gidip film çıkışı filmi konuşmamış, date gibi özenerek yemeğe çıkmamış, birlikte keyifle gezip alışveriş yapmamış bi anne kızız biz. ben bi kural olmuş kimi zaman uygulanmış kalın yaldızlı çerçevelerle "en önemli makamların" masalarının, koltuklarının hemen arkasına asılacağım sanmıştım Atatürk...
Devamı

seninle biz.

kaç meridyen daha ötede doğunca mutlu olunur? ya da insan kaç meridyen beride olduğunda mutsuz coğrafyanın tam ortasında kendini bulur? hangi pusula senin kalbimdeki koordinatını tutturur ben ne ekinokslar görebileceğimizi bu denli merak ediyoken? dahası...bi karo parçasında da nasıl huzurlu bi dünya kurulabilir biliyoken..? ben, kimsenin döngüsünde olmak istemiyorum. ben, benim olanlarla ve olacaklarla akmak istiyorum okyanuslarca. her şeyi sevmek istediğim gibi sevmek istiyorum! ve sen, bu vahşi isteğime çok dahilsin sevgilim. ben...seni severken...bana parmak ucun dokunsa ürperen irkilen, yazdan kalma, belli belirsiz sarımtrak tüylerimin arasından, bacaklarımdan birbirimize akalım istiyorum! çoğalalımmm, yayılalım istiyorum.  ben, bakışlarımızdan çıkan umut kabarcıkları evrende muson yağmurları gibi yağsın istiyorum tüm umutsuzlukların, tüm umutsuz olanların başından aşağı. ben...seninle olalım istiyorum, olmak istiyorum sevdiğim. ham olalım, saf olalım. olup olup dolalım istiyo...
Devamı

bi kitapta şöyle diyordu: "korkaklar bin kere ölür, cesurlar bir kere." sen... yine de ölme.

benim için neyin iyi olacağına karar verip gittin. bense biraz daha didişelim istiyodum. zaten dün gece sen de öyle söylemiştin. "söv, kus, bağır, çağır istediğin kadar" diye. e ben de ona güvenmiştim. didişmek isterken bi anda... nereye gittin? niye böyle oldu ki? gerçekten gittin mi?  beynimin içinde bunlar dönüp dururken kendimi patlıcana verdim. ikimizin de hastası olduğu bişey neticede. umarım sana duyduğum hıncı, özlemi, öfkeyi, sevgiyi ve duyduğum ama adını koyamadığım bilimum hissi patlıcanlardan çıkarıp dünyadaki sera, bağ bahçe, stok falan ne varsa tüketmem. zira bu diğer tüm patlıcan severlerin sonu olur. köz patlıcan salatasız bi dünya düşünülemez neticede. ve ben, şu ahir ömrümde kimsenin üzüntüsüne sebep olmak istemem.  her yazışmamızda tammm dibe çökecekken kum tanelerimi havalandırıyosun. suyu berraklaştırmaya çalıştığım süreçte daha çok bulandı. anlamıyosun. sadece kendim için değil. bunu senin için de istemiştim oysa. hoyratça ille şimdi de şimdi diye tuttur...
Devamı