sıkılmış-mış-mış.

 "Niye yere bakıyosun?" diye sordu. "Yüzüne eskisi gibi bakamayacağım hiçkimseye bakmak içimden gelmiyor." diyemediğim akşamlardan bir tanesiydi. Bunu onunla da hayatım boyunca da ilk kez yaşamadığımın tabi ki farkındaydım. Ama artık yorulmuştum. Herşeyden biraz daha fazla koyan bir şey varsa; o da hayatınıza yoldaş, eş, can olarak bellediğiniz kişinin sürekli sizi incitmesidir. Bu incitmeler niyedir? Bilmiyorum. Sadece heyecanlarımı, hayata bakış açımı, herhangi bir konuyla ilgili herhangi bir dümdüz fikrimi alelade, öylece paylaşabilmeyi istiyorum. Bir pazarımın olmasını tüm günlere yaymak istiyorum. O keyif, o istek, o enerjiyle yaşamak istiyorum. Benim elimi değdirdiğim hiçbir canın, canlının kavga gürültüye, bağırış çağırışa maruz kalmasını istemiyorum. İsteklerimi belirttiğimde terslenmek istemiyorum. Gecemiz ve geleceğimiz hayrolsun. 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

seninle biz.

bi kitapta şöyle diyordu: "korkaklar bin kere ölür, cesurlar bir kere." sen... yine de ölme.

ilkelerim var ve beni satın alamayacaklar anne. sen bile...